Αναφέρεται απο τον Διοσκουρίδη για τις ευεριετικές του ιδιοτητες, ιδιαίτερα ώς χωνευτικό αλλα και σπασμολυτικό και αντιδαρροϊκό. Οι αρχαίοι Ελληνες και Ρωμαίοι το αγαπούσαν και το χρησιμοποιύσαν πολύ.
